Mijn naam is Alessandra Mignardi, ik ben fotograaf gespecialiseerd in afscheidsfotografie.
Mijn doel is om dierbare en intense momenten om te zetten in liefdevolle herinneringen, die troost bieden tijdens het rouwproces. Met integriteit en respect voor emoties. 

In mei 2016 werd ik gevraagd foto’s te maken bij de uitvaart van de moeder van een goede vriendin. Zij wilde graag tastbare herinneringen aan de uitvaart. Ze wist dat het een intense, emotionele dag zou zijn en wilde daar niets van missen. Ze moest haar moeder al missen. 
Ik ervoer het verzoek als bijzonder confronterend: als fotograaf was ik niet eerder een reportage van een (gewone) uitvaart tegengekomen en ik had, opgegroeid in een katholiek Italiaans dorp, überhaupt nog nooit iemand foto’s zien maken tijdens een begrafenis.
Hoe is het mogelijk om foto’s te maken van verdrietige, rouwende mensen op zo’n droevige dag? ‘Is het zelfs niet respectloos?’ vroeg ik mijzelf af.
Mijn vriend overtuigde mij door haar vertrouwen in mij uit te spreken. Ze was ervan overtuigd dat ik onopvallend het verhaal van die dag, met alle emoties, liefde en verdriet, zou kunnen vastleggen.
Die dag realiseerde ik dat tegelijkertijd met het rouwen is er het vieren van het leven en de liefde. We rouwen om de liefde die we missen. Soms zien we het afscheid aankomen, soms komt het volledig onverwacht: het is altijd verdrietig.
Mijn taak is om er te zijn om alle liefde die is achtergebleven te onthullen. Dat doe ik onopvallend en respectvol.
Sindsdien heb ik vele reportages van uitvaarten mogen maken en heb ik kunnen zorgen voor tastbare herinneringen die kunnen bijdragen aan het verwerken van het verdriet.
De fotoalbums die ik maak, zijn altijd liefdevol en met zorg samengesteld en tonen het verhaal, de emoties, de liefde.

Geboren en getogen in het hart van Italië, woon ik sinds 2006 met mijn man en onze drie kinderen in Tilburg. 
Als u zich verbonden voelt, neem dan een kijkje in mijn portfolio en voel u vrij om contact met mij op te nemen.


Bellen mag ook altijd: 06 574 319 99

De COVID-pandemie heeft een diep litteken achtergelaten in mijn familie in Italië. In korte tijd verloren we onze geliefde oma, 94 jaar oud en een paar weken later mijn moeder, die net 70 was geworden en gezond en fit was.
Mama's wens was om gecremeerd te worden en ze had me gevraagd om altijd een bloem naast zich te houden. Haar as ligt deels bij ons in Nederland in een houten handgemaakt mini urn. 
Toen afgelopen juni de pioenrozen in bloei stonden heb ik dit foto aan haar opgedragen.

Lees dit artikel over mij op FLOW tijdschrift 
Back to Top