Wellicht heeft u mij gevonden omdat u van een dierbaar iemand afscheid heeft moeten nemen.
Mijn naam is Alessandra Mignardi, ik ben fotograaf gespecialiseerd in afscheidsfotografie.
In mei 2016 werd ik gevraagd foto’s te maken bij de uitvaart van de moeder van een goede vriendin. Zij wilde graag tastbare herinneringen aan de uitvaart. Ze wist dat het een intense, emotionele dag zou zijn en wilde daar niets van missen. Ze moest haar moeder al missen.
Ik ervoer het verzoek als bijzonder confronterend: als fotograaf was ik niet eerder een reportage van een (gewone) uitvaart tegengekomen en ik had, opgegroeid in een katholiek Italiaans dorp, überhaupt nog nooit iemand foto’s zien maken tijdens een begrafenis.
Hoe is het mogelijk om foto’s te maken van verdrietige, rouwende mensen op zo’n droevige dag? ‘Is het zelfs niet respectloos?’ vroeg ik mijzelf af.
“Tijdens de begrafenis merkte ik Alessandra niet op. Toch zag zij kans prachtige, sfeervolle en rake foto's te maken, van het geheel en van details. Het was een mooi afscheid. Het is een enorme troost dat terug te zien. Bedankt Alessandra.”
“Alessandra voelt heel goed je verdriet. Ze heeft een prachtige fotoreportage voor ons gemaakt. De dag van het afscheid heeft zij foto's gemaakt zonder dat je haar opmerkt. Ze is overal en toch merk je haar nauwlijks op. Zonder dit prachtige fotoboek zou ik nooit gezien hebben wat er op die dag allemaal gebeurde. Ze heeft dit prachtig vorm gegeven. Het mooiste fotoboek wat er voor ons ooit gemaakt is met dierbare herinneringen aan onze lieve zoon”
Mijn vriend overtuigde mij door haar vertrouwen in mij uit te spreken. Ze was ervan overtuigd dat ik onopvallend het verhaal van die dag, met alle emoties, liefde en verdriet, zou kunnen vastleggen.
Die dag realiseerde ik dat tegelijkertijd met het rouwen is er het vieren van het leven en de liefde. We rouwen om de liefde die we missen. Soms zien we het afscheid aankomen, soms komt het volledig onverwacht: het is altijd verdrietig.
Mijn taak is om er te zijn om alle liefde die is achtergebleven te onthullen. Dat doe ik onopvallend en respectvol.
Sindsdien heb ik vele reportages van uitvaarten mogen maken en heb ik kunnen zorgen voor tastbare herinneringen die kunnen bijdragen aan het verwerken van het verdriet.
De fotoalbums die ik maak, zijn altijd liefdevol en met zorg samengesteld en tonen het verhaal, de emoties, de liefde.
Vorig jaar overleden kort na elkaar mijn moeder en oma aan de gevolgen van Covid. Mijn hele familie was ziek en we gingen door de moeilijkste periode van ons leven. Op enkele foto’s na, genomen buiten de kerk, heb ik geen tastbare herinneringen om te delen met mijn familie in Nederland, die niet bij de uitvaarten aanwezig kon zijn.
Het verlies en afscheid van mijn moeder en oma waren al moeilijk genoeg. Tastbare herinneringen aan dat moment hadden mij en mijn familie kunnen helpen bij het verwerkingsproces. Ze helpen het afscheid een plaats te geven. Iets waar wij nog mee worstelen.
