Rouwbloemen – een blijvende herinnering
De kracht van bloemen: een emotionele verbinding
Tijdens de COVID-pandemie verloor ik in een korte tijd twee dierbaren: mijn oma van 94 en mijn moeder, die net 70 was geworden.
Deze ervaringen lieten een diep litteken achter. Mama had me gevraagd om altijd een bloem bij haar te houden, en haar wens was om gecremeerd te worden. Haar as ligt nu in een handgemaakte mini-urn bij ons in Nederland.
In juni, toen de pioenrozen in volle bloei stonden, voelde ik de drang om een kunstwerk te creëren ter nagedachtenis aan mijn moeder.
Deze prachtige bloemen, haar favoriet, symboliseren niet alleen haar leven, maar ook de liefde en verbinding die we deelden. Het maken van dit kunstwerk hielp me om mijn verdriet te verwerken en het leven van mijn moeder te eren, een eerbetoon dat me telkens herinnert aan de schoonheid van herinneringen.
"Kun je iets doen met de bloemen? Voor de dochtertjes."
Aan het einde van de uitvaart vroeg de uitvaartondernemer me dit. Rondom de kist lag een zee van bloemen, elk met zorg en liefde neergelegd. Een laatste groet, een laatste gebaar.
Ik nam een aantal losse bloemen en schikte ze tot een compositie. Daarna maakte ik een foto – een tastbare herinnering voor de dochters, zodat de bloemen niet alleen in hun hart, maar ook in beeld blijven bestaan.
Met rouwbloemen creëer ik een blijvend beeld, een vorm van troost.
